O hazardzie można powiedzieć bardzo dużo. Potrafi nagradzać, zapewniać bardzo dobrą zabawę, ale też uzależniać. Od czasu do czasu można natknąć się także na opinie o rzekomo nieuczciwych operatorach, ale jeśli korzysta się z licencjonowanych operatorów jak np. IviBet, to nie ma możliwości, żeby coś przebiegało niezgodnie z ogólnie przyjętymi standardami.
Dlatego historyczne oszustwa powiązane z kasynami są dziełem przede wszystkim ich klientów. To gracze zawsze szukali sposobu na „ogranie” konkretnych formatów i jeżeli dochodziło do oszustwa, to winnymi najczęściej byli właśnie gracze.
Oto kilka najpopularniejszych historii oszustów działających w kasynach stacjonarnych pod koniec XX wieku.
Zespół graczy blackjacka z MIT
Grupa studentów uczelni Massachusetts Institute of Technology opracowała system liczenia kart, dzięki któremu w latach 80. i 90. XX wieku byli w stanie osiągać statystyczną przewagę nad kasynem, co zapewniało im możliwość zarabiania na graniu w blackjacka. Trudno mówić tutaj o jakimkolwiek oszustwie, ponieważ zaangażowane osoby grały zgodnie z aktualnie obowiązującymi zasadami.
Umiejętne wykorzystywanie matematyki, statystyki i rachunku prawdopodobieństwa umożliwiło im zdobycie milionów dolarów w różnych kasynach na terenie Stanów Zjednoczonych. Z czasem jednak grupa zaczęła być rozpoznawalna w kasynach i była wypraszana przez obsługę.
Kiedy właściciele kasyn dowiedzieli się, w jaki sposób udało im się osiągnąć przewagę, zdecydowano się zmodyfikować zasady blackjacka. Wprowadzono but z co najmniej kilkoma latami kart, które są tasowane niemal po każdej partii. W ten sposób liczenie kart stało się niemożliwe.
Krupier oszust
Richard Marcus był krupierem, który obsługiwał ruletkę w latach 90. XX wieku. Mężczyzna zastosował specjalną technikę polegającą na podmienianiu żetonów w momencie, kiedy wynik gry był już znany. Podmieniał żetony o różnych wartościach, w taki sposób, że nikt oprócz niego nie mógł tego dostrzec. Udało mu się w ten sposób wyprowadzić z kasyn ponad 5 milionów dolarów. W końcu jednak został przyłapany i skazany na więzienie. Wiele lat później napisał książkę „American Roulette”, w której opisał swoje działania.
Fałszerz żetonów
Louis Colavecchio wpadł na pomysł fałszowania żetonów. W latach 90. produkował i używał w kasynach własne żetony na automaty do gier. Dysponował zaawansowanym sprzętem i materiałami, które pozwalały mu tworzyć wierne kopie żetonów używanych w renomowanych kasynach. Z czasem jednak zaczął zwracać na siebie zbyt dużą uwagę, co spowodowało nalot FBI w 1998 roku. Znaleziono wtedy u niego ponad 300 000 dolarów w fałszywych żetonach. Został skazany na siedem lat więzienia z wymogiem zwrócenia wszystkich wygranych pieniędzy.
Nieuczciwi pracownicy komisji kontroli gier
W tym przypadku oszustwo zostało przeprowadzone przez pracowników organu regulującego gry losowe. Ronald Harris oraz Reid McNeal w 1995 roku wpadli na pomysł oszukania jednego z kasyn w Atlantic City, dzięki czemu udało im się zgarnąć 100 000 dolarów. Harris był programistą i miał dostęp do kodu źródłowego generatora liczb losowych w keno. Dzięki temu mógł zmodyfikować go w taki sposób, żeby uzyskać przewagę, po prostu przewidując liczby, które zostaną wylosowane. Następnie przekazał wynik swojemu wspólnikowi, który postawił dużą kwotę i wygrał.
Nietrudno się domyślić, że takie zachowanie wzbudziło zainteresowanie obsługi kasyna. Zawiadomiono policję i błyskawicznie udowodniono im oszustwo w grze. Mężczyźni zostali aresztowani i skazani na więzienie. Dziś można się jedynie zastanawiać, dlaczego akurat wybrali keno – grę, która zawsze wzbudza duże zainteresowanie w przypadku tak spektakularnych trafień…